Świadczenie uzupełniające dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji (tzw. 500+)

Mam ukończone 18 lat, jestem osobą z niepełnosprawnościami sprzężonymi, potrzebuję stałego wsparcia osoby drugiej w większości czynności życiowych. Czy należy mi się świadczenie uzupełniające? Jakie działania należy podjąć aby uzyskać prawo do tego świadczenia?

Aby otrzymać świadczenie uzupełniające należy spełnić poniższe warunki:

– mieć ukończone 18 lat;

– być osobą niesamodzielną do samodzielnej egzystencji – na podstawie orzeczeń o niezdolności do samodzielnej egzystencji, o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji, o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i niezdolności do samodzielnej egzystencji, o całkowitej niezdolności do służby i niezdolności do samodzielnej egzystencji;

– nie mieć prawa do emerytury ani renty, nie mieć prawa do innego świadczenia pieniężnego finansowanego ze środków publicznych, np. zasiłku stałego albo zasiłku okresowego (warunek nie dotyczy jednorazowych świadczeń), nie mieć prawa do świadczenia z zagranicznej instytucji właściwej do spraw emerytalno-rentowych albo masz prawo do tych świadczeń, ale ich łączna wysokość brutto nie przekracza 1896,13 zł;

– mieszkać w Polsce, mieć polskie obywatelstwo, mieć prawo pobytu lub prawo stałego pobytu w Polsce, mieć zalegalizowany pobyt w Polsce.

Aby otrzymać świadczenie uzupełniające, należy złożyć wniosek ESUN. Może go złożyć w ZUS w imieniu osoby ubiegającej się – przedstawiciel ustawowy, pełnomocnik albo opiekun faktyczny. Wniosek można przesłać pocztą, kurierem lub przesłać elektronicznie przez Platformę Usług Elektronicznych (PUE) ZUS na www.zus.pl. Do tej czynności niezbędny jest profil PUE, profil zaufany, kwalifikowany podpis elektroniczny lub podpis osobisty (e-dowód)

Druk wniosku ESUN dostępny jest we wszystkich placówkach ZUS oraz na www.zus.pl w zakładce [Wzory formularzy].

Do wniosku ESUN dołączyć należy stosowane, aktualne orzeczenie:

– orzeczenie o niezdolności do samodzielnej egzystencji,

– orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji,

– orzeczenie o zaliczeniu do I grupy inwalidów wydane (przed 1 września 1997 r.) przez komisję lekarską do spraw inwalidztwa i zatrudnienia,

a także:

– dokument, który potwierdza prawo do świadczeń i ich wysokość, wystawiony przez zagraniczną instytucję właściwą do spraw emerytalno-rentowych – jeśli osoba ma prawo do emerytury lub renty zagranicznej albo innego świadczenia zagranicznego o podobnym charakterze;  oświadczenie, że osoba ma prawo albo nie ma prawa do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych – jeśli jest prawo do świadczenia, należy wskazać jego miesięczną wysokość i organ, który je wypłaca;

– orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności.

WAŻNE!

Jeśli osoba wnioskująca nie posiada orzeczenia potwierdzającego niezdolność do samodzielnej egzystencji albo upłynął okres, na który zostało wydane, do wniosku należy załączyć zaświadczenie o stanie zdrowia (druk OL-9) wystawione przez lekarza (w ciągu miesiąca przed złożeniem wniosku) oraz dokumentację medyczną która stanowi podstawę do orzekania o niezdolności do samodzielnej egzystencji.

Decyzja wydawana jest w ciągu 30 dni od dnia wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do jej wydania.

Od decyzji przysługuje odwołanie, które wnieść należy do sądu okręgowego – sądu pracy i ubezpieczeń społecznych – właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby wnioskującej, za pośrednictwem ZUS, w terminie 30 dni od dnia otrzymania decyzji. Odwołanie i postępowanie przed sądem jest bezpłatne.